سلام به همه

از امروز میخوام دوباره بنویسم غم هامو -هرکی پایمه بسم ال....

نمیشـه دل به هرکس داد / نمیشـه از نفس افتاد

پرنده با پر بستـه ، نمیشه از قفس آزاد

نمیشه شب به شب خوابید ،  فقط کابوس وحشت دید

نمیشه در سکوت خود ، صدای گریه رو نشنید

نمیشه غرق در غم بود ، ولی از گریه رو گردوند

نمیشه تا ته آواز ، فقط از ترس فردا خوند

گلـوی ساز دلتنگی ،  پر از فریاد خاموشه 

دوباره سر بده هق هق ،  بذار دست صدا رو شه

نمیشه دل به هر کس داد / نمیشه دل به هر کس بست

نمیشه رفت و راهی شد ،  رسید اما به یک بن بست

چه رسم ناهماهنگی ، همیشه رسم تقدیره

نمیشه بود و عاشق بود ، واسه عاشق شدن دیره

من و انتظار و کابوس تنهایی

..
من و حس اینکه هر لحظه اینجایی

دارم آینه ها رو گم میکنم کم کم

..
تو رو هر طرف رو میکنم، می‏بینم

نگو از تو چشمام چیزی نمی‏خونی

..
تو که لحظه لحظه حالم رو می‏دونی

اگه این بهارم برنگردی خونه

..
دیگه چیزی از من یادت نمی‏مونه

منو رها کن از این فکر تنهایی..

تو نرفتی، نه تو هنوزم اینجایی

دارم از خودم با فکر تو رد میشم..

دارم عاشقی رو با تو بلد میشم

نگو از تو چشمام چیزی نمی خونی..

تو که لحظه لحظه حالم رو می‏دونی

اگه این بهارم برنگردی خونه..

دیگه چیزی از من یادت نمی‏مونه

منو رها کن از این فکر تنهایی..

تو نرفتی، نه تو هنوزم اینجایی

منو رها کن از این فکر تنهایی..

تو نرفتی، نه تو هنوزم اینجایی

شب به شب
کارم این شده است
که مچاله شوم گوشه ی تخت
خیره بشوم به سقف اتاق
و با آتش ِ گذشته های سوخته ام
سیگارم را روشن کنم
پک به پک ، خاکسترش را
با تمام آرزوهای بر باد رفته ام ، به باد بدهم
و حس سرگردانی های ارضـ ـا نشده ام را
بیندازم گردن ِ زمین ...
وقتی تنها کنج ِ زمین که می توانم به آن پناه ببرم
همین گوشه ی این تخت است ...
دوست دارم با مشت به صورتش بکوبم
و فریاد بزنم و بگویم
که حق نداشت به این سادگی حرف ِ گالیله را باور کند
و گرد بشود ...
و به من که برای فرار از حمله های بی امان ِ زندگی
نیاز به یک گوشه ی دنج دارم
تا پنهان شوم
اصلا فکر نکند .......

دراين بازار نامردي

            به دنبال چه ميگردي؟

                          نمي يابي نشان هرگزتوازعشق وجوانمردي!

                                                بروبگذر از اين بازار" ازاين مستي وطنازي !

                                                             اگرچون کوه هم باشي در اين دنيا تو مي بازي

نرو هیچکس با وفا نیس

اشکاتو پاک کن همسفر ، گاهی باید بازی رو باخت

اما اینو یادت باشه ، که باز میشه زندگی رو دوباره ساخت

کمکم کن ، نذار سهم من از دوست داشتن تو فقط حسرت باشه

به تو ساده دل ندادم ، که بری ساده ز یادم

از دور برایت گلی میفرستم که نامش سلام و بویش عطر دوستی

و پیامش غم دوری توست

فرصت ما تموم شده باید از این قصه بریم
فرقی نداره من و تو کدوممون مقصریم
خاطره ها رو یادمه لحظه به لحظه مو به مو
هیچی رو یاد من نیار اونقدر خرابم که نگو
...
بد بودم و بدتر شدم میرم با پاهای خودم
میرم نمیدونم کجا آخ کم آوردم به خدا
دلگیرم ازدست خودم کاش عاشقت نمیشدم
هرجوری میخواستم نشد از غم یه ذرهم کم نشد
...
من موندمو تنهایام از دنیا هیچی نمیخوام
عاقبت من و نگاه اشتباه پشت اشتباه
...
هر روز عاشق تر شدیم تو عشق خاکستر شدیم
ساختیم ولی به آرزومون نرسیدیم
فقط گریه فقط عذاب صدتا سوال بی جواب
نه من نه تو از عاشقی خیری ندیدیم
...
دلگیرم ازدست خودم کاش عاشقت نمیشدم
هرجوری میخواستم نشد از غم یه ذرهم کم نشد
من موندمو تنهایام از دنیا هیچی نمیخوام
عاقبت من و نگاه اشتباه پشت اشتباه
...
فرصت ما تموم شده باید از این قصه بریم
فرقی نداره من و تو کدوممون مقصریم
خاطره ها رو یادمه لحظه به لحظه مو به مو
هیچی رو یاد من نیار اونقدر خرابم که نگو

چرا دنبالم ميگردي من ديگه ازت بريدم وقتي كه مال توبودم رفتي هو سزاشو ديدم چرا با من

                                                        بازي كردي من كه عاشق تو بودم ميدونم باور نكردي من واست هيجي نبودم

مثل ديونه هاشدم اينو ميفهمي  حالا چي شده داري دنبالم ميگردي 

نكنه آه ام گرفته  تورو زمين خوردي  نكنه تو هم مثل من حس كردي مًردي

بهت گفته بودم با  دل من بازي نكن بهت گفته بودم به عذاب من راضي نشو

تو بي اعتنا به من خنديدي رفتي ، وقتي زنگ ميزدم  هي ميرفتم پشت خطي

با خودم هزار جور فكر ميكردم بدبخت كه منو فروختي گريه ميكردم هر شب

دلمو درد آوردي خدا دردت بده ا واسه روزاي بي كسيت خدا صبرت بده

از روز اول فهميدم فروخته شدم  من فقط با توبودم  با اينكه شلوغ بود دًورم

واست هيچي نبودم اينو ميدونم خودم برو پي زندگيت منم ميپيچونم گلم

 ˙·•

دلم هوای گریه دارد

و دستانم بی رمق تر از همیشه برای نوشتن التماس قلم را دارند

چشمانم به تاری این دنیا عادت کرده ..

چاره ای نیست باید صبر کرد

هر چند این لحظه ها نایی برای حرکت ندارند اما

 باز هم من دیوانه،به دنبال توام

این وجود غایب توست که مرا بی قرار دیدنت کرده است

و مطمئن باش که روزی نخواهد رسید که من دست از این جست و جو بردارم

ایستگاه دلتنگی،

آری همیشه اینجاست که تو را حس می کنم...

هر وقت که میگویم می خواهم ببینمت طوری سرم را گرم می کنی

اما دیگر دستت برایم رو شده

اینبار تا نیایی که ببینمت دست از گریه نمی کشم آنقدر زجه می زنم تا دلت به حالم بسوزد

آن وقت برای آرامش خودت هم که شده می آیی به دیدنم.............

خدایا هیچ کس رو تنها نذار

بـــــاز يــه بـــغضي گـــلومو گـــرفتــه

بــــــاز همـــون حســه درد جـــدايي

من امروز كـــجامو تـــو امروز كـــجايي

حـــال تــو بــدتــر از حـــال مــن نــيس

پـــشت ايـــن گريــه خــالــي شدن نيــس

هــمه درد دنيــا يــه شــب درد مــن نيــس 

تــو از قــبلــه مــن گرفــتــي خـــدارو

كـــجايي ببــيني يــه شـــب حـــال مارو

فــقط حــال مــن نـــيس كــه غــرق عـــذابــه

ببيــن حـــال مـــردم مثـــله حـــال مــن خـــرابــه

كـــــــجـــايـــــــي

»»مــن ديشب با اين آهنگ احــسان خــواجه اميري خيــلي  گريه كردم  خيلــــي دلم گرفتس از همه چي»»

حـــتما اگه گــوش نكردين گــوش كــنيد

گُنگم!

مثل سیمای زنی در مه

مردی در گرگ و میش

این واقعیت این روزهای من است!

_ انگار كه جعبه ی رنگهایم

در جوی آب افتاده باشد _

مبهم ترین نقاشی تمام زندگی ام را ترسیم میكنم

منی كه میرود ... بی تو ...

در سكوتِ میان دو گریه ، لبخند میزنم

و آرامش را به صرف یك فنجان تلخكامی دعوت میكنم

حالا فیلسوف وار سكوت میكنم

هر آنچه را كه با فریاد گفتنی نیست

لطفا به اندازه ی تمام دوستت دارم هایی كه نشنیدم

سكوتم را بشنوم

" شقایقم "

 

هر جا میرم میبینمت

عادت کردم به همیشه بودن تو

آروم میشم

وقتی پیشم باشی فقط دلم خوشه به دیدن تو 

کاش همینجوری بمونیم من و تو، من عوض نمیشم و تو هم نشو

بیا با هم بمونیم فقط همین،

منکه جایی نمیرم تو هم نرو

این حس قشنگو مدیون تو هستم

تو با منی و من از عشق تو مستم

دستاتو میگیرم مثل پر پرواز

اون بالا تو ابرام تو پیش منی باز

نمی تونم باور کنم تو با منی بهم بگو خوابم یا بیدار

می ترسم از دستم ، خسته بشی یه روز بگی خدانگه دار

بی تو روزام دیگه رنگی نداره

به دلت بگو دیگه تنهام نزاره

این فقط تویی تو دنیای منی

که واسم دلیل موندن میاره

این حس قشنگو مدیون تو هستم

تو با منی و من از عشق تو مستم

دستاتو میگیرم مثل پر پرواز

اون بالا تو ابرام تو پیش منی باز

روزی که اون نگاه تو ،

با خود برد قلب و جونمو

مثل یه آرزو بود واسم

که همیشه بمونی پیشم

خداحافظ دلارامم                    هنوز جان از تو میگیرم

ولی درمانده و خسته              دگر از بند و زنجیرم

خداحافظ ولی افسوس            که من از زندگی سیرم

که قلبم می تپد اما                دارم هر لحظه میمیرم

خداحافظ نگو تا کی                 که هرگز برنمی گردم

اگرچه چشم غمگینم               تو را خواهد ز من هر دم

خداحافظ دل زخمی                 خداحافظ تن بیمار

خداحافظ غل و زنجیر                خداحافظ در و دیوار

خداحافظ همین حالا                 که مسحورم ز جادویت

همین حالا که زد تیرم               کمان ناب ابرویت

خداحافظ پرستو وار                   به رسم رهگذر این بار

نه شوقی بهر برگشتن              نه قول آخرین دیدار....

از کوچه های حادثه به آرامی می گذرم ، با دستهایم چشمانم را محو می کنم تا ببینم آن کوچه بن بست تنهایی عشق را...

دلم عجیب هوای دیدنت را کرده است ، دستانم را کمی کنار می زنم و از لا‌ به لا‌ی انگشتان لرزانم نیم نگاهی به گذشته ناتمامم می اندازم ، چیز زیادی نیست و از من نیز چیزی نمانده است جز آیینه زلا‌لی که از آن گله دارم که چرا حقیقت زندگی را از من پنهان کرد... !؟ و تو ای سنگ صبور لحظه لحظه های عمر کوتاه من ، چقدر

بی کس و تنها ماندی ! جواب صفحه های سفیدت را چه دهم که من نیز بی وفایی را از زمانه آموختم.

می دانم دلت آنقدر بزرگ و دریایی است که مرهم زخم های بی کس ام باقی بمانی و یک امشب دیگر را با من تا سحرگاهان همنوا شوی.

به سراغت نیامدم چون روح باران زده شیدای روزهای آشنایی گرفتار تگرگی بی پایان شد و اینگونه سیلا‌ب عشق در مسیر طغیان آمال و آرزوهایم تبدیل به سرابی شد.

نبودی تا ببینی که چگونه غزل در تاب یاسمن تب کرد و تا صبح نالید ، نبودی تا ببینی که آسمان چه بی قرار و معصومانه اشک می ریخت و تن سرد مرا نوازش می کرد ، نبودی تا ببینی که چگونه چشمانم در انتظارت ماند و نیامدی...

تو خود گفتی که دنیا فدای تو و چشمانت ، تو خود گفتی آبیِِِ آرامشِ دریا فدای نگاهت ، تو خود گفتی سرخی آتشین شقایق ها فدای قلب کوچکت...

حالا‌ از آن حرفهای رنگین اثری نیست و تمام آبی ها و قرمزها برایم رنگ باخته اند ، از تو نیز به خاطر دو رنگ بودنت شکوه ای ندارم ، چون دیگر دنیا برای من بی رنگ است!

و اما باز هم تو ای حریم پاک و بی آ لا‌یشم! می خواهم ترکت کنم و هیچ گاه به سوی صفحه های قلم خورده ای که خود بر رویت حک کردم ، باز نگردم . شاید اینگونه مجبور نباشی دستهای سفیدت را به زیر چکه های دلتنگی ام بگیری و له شوی و گیسوانم را بر تن لطیفت احساس کنی.

لحظه ، لحظه ای است جادوئی... ! در کنج خلوت این اتاق دستهای دختری ، آرام صندوقچه ای را مهر می کند و زمزمه ای در زیر لب دارد . نوایش ضعیف نیست اما هیچ کس نمی تواند بفهمد او چه می گفت و دیگر نمی گوید

...

هر زمان شايعه اي روشنيديدو يا خواستيد شايعه اي را تکرار کنيد اين فلسفه را در ذهن خود داشته باشيد!  

در يونان باستان سقراط به دليل خرد و درايت فراوانش مورد ستايش بود. روزي فيلسوف بزرگي که از آشنايان سقراط بود،با هيجان نزد او آمد و گفت:سقراط ميداني

راجع به يکي ازشاگردانت چه شنيده ام؟سقراط پاسخ داد:"لحظه اي صبر کن.قبل از اينکه به من چيزي بگويي از تومي خواهم آزمون کوچکي را که نامش سه پرسش

است پاسخ دهي."مرد پرسيد:سه پرسش؟سقراط گفت:بله درست است.قبل از اينکه راجع به شاگردم بامن صحبت کني،لحظه اي آنچه را که قصدگفتنش را داري

امتحان کنيم.اولين پرسش حقيقت است.کاملا مطمئني که آنچه را که مي خواهي به من بگويي حقيقت دارد؟مرد جواب داد:"نه،فقط در موردش شنيده ام."سقراط

گفت:"بسيار خوب،پس واقعا نميداني که خبردرست است يا نادرست.حالا بيا پرسش دوم را بگويم،"پرسش خوبي"آنچه را که در موردشاگردم مي خواهي به من

بگويي خبرخوبي است؟"مردپاسخ داد:"نه،برعکس…"سقراط ادامه داد:"پس مي خواهي خبري بد در مورد شاگردم که حتي درموردآن مطمئن هم نيستی

بگويي؟"مردکمي دستپاچه شد و شانه بالا انداخت.سقراط ادامه داد:"و اما پرسش سوم سودمند بودن است.آن چه را که مي خواهي در مورد شاگردم به من بگويي

برايم سودمند است؟"مرد پاسخ داد:"نه،واقعا…" سقراط نتيجه گيري کرد:"اگرمي خواهي به من چيزي رابگويي که *نه حقيقت داردونه خوب است و نه حتي

سودمند* است پس چرا اصلا آن رابه من مي گویی؟ --------------------

ســـلام

عیـــدم تموم شــد و ســـیزده هــم به در کردیــم و خــــیلی هم روزه خـــوبی بود واسه من .خــوش گذشــت

انـــشا الله به همـــتون خوش گذشــته باشــه و ســــال خوبــی داشـــته باشــین

بـــچه ها یـــه فـــکری دارم

هــــر کـــی که می یــاد این آپ و مـــی خـــونه یــه خاطـــره بـــا مزه از روز ســــیزده به دربگــه

لــطــفا تــنبــلی رو بزاریـــن کنــار

دوس دارم هــمتون شـــاد بـــاشین

پس یـــادتون نــره

**یــه خــاطره بــا مــزه از ســیزده به در**

چند گویی که چو هنگام بهار آید

گل بیارید و بادام به بار آید 

روی بستان را چون چهره ی دلبندان

از شکوفه رخ و از سبزه عذار آید

این چنین بیهوده ای نیز مگو با من

که مرا از سخن بیهوده عار آید

شصت بار آمد نوروز مرا مهمان

جز همان نیست اگر ششصد بار آید

هر که را شست ستمگر فلک آرایش

باغ آراسته او را به چه کار آید ؟

سوی من خواب و خیال است جمال او

گر به چشم تو همی نقش و نگار آید

" ناصرخسرو

یــــواش گــفتم دوســـت دارم                 واســـه ایــنه کــه نــشنــیدی

بــلــد نیـــستـــم کــه بـــد باشــم                 نـــگو ایــنو نــفــهــمیدی

بـــزار بـــاشــم کـــناره تــو               کــناره عــطر ایـــن احــســاس

بــــزارحـــبســه ابد باشــم           تــو عشــقــی کــه بــرام رویـاســت

بـــزار با گـــریــه ایــن بــارم               بگـــم خـیــلــی دوســت دارم

اگـــه بـــازم پــشــیمونــی                    بــه روت اصــلا نــمی یارم

دلـــم مـــی گـیــره هـــر روزی               کــه می بــینــم تو دلــگــیری

دارم می مــیرم از وقـــتی                      ســـراغــم رو نــمی گــیره

نـــگام رو از تــو دزدیــدم                  بــا ایــن چــشمـای غـمخــوارم

نـــمی خــواســتم بــدونــی کــه              چــقد چشــماتــو دوس دارم 

ولــی بـا گــریــه ایـــن بــارم             مـــی گــم خــیــلی دوســت دارم

اگــه بــازم پشـــیمــونی                        بــه روت اصــلا نمی یــارم

کــــــــــاشکــی چشــــمامــو مــی بــستـــم

کــــــــــاشـکـــی عــــاشقــــت نبـــودم

امـــا هــــــستم

کــــــــــــاشکـــی نــــــدونی بـــی قـــرارم

کــــــاش اصـــلا دوســـت نـــداشـــتم

امـــا دارم

کــــــــاش نـــدونــی کــه دلـــم  . واســه چـــشات پـــر میزنــه

کـــــــاش ندونـــی کـــه می یــــــاد . هر روز بهـــت سر می زنـــه

کــــآشکـــی بـــارونــه غـــمت . مــنو می بـــرد

کـــــــاش نــــدونی نــــگاهـــم .خــــیره مـــونده بــه نگـــاهت

کــــــــاش نــــدونی کـــه هـــمیشــه .مــوندگــارم چـــشم به راهـــت

کــــــاشکـــی احـــساســمو عـــشقـــت دیــگه می مـــرد 

کـــــــاش گـــلاتــــو مــی ســـوزونــدم .کــــــاش مــی رفــتم نــمی مــوندم

امـــــــا مونــــدم

عاقبت خوابیدن پسری میان دو دختر!!! 

نمونده حرف دلی که نگفته باشم

نبوده شبی که بی یادت خفته باشم

حالامی فهمم که هیچ چیز حریف فاصله ها نیست

وکنون برایم هیچ چیز زجرآورتر از خاطره هانیست

چقدر ناتوان و بیچاره ام دراین هم همه ی بی کسی

من که می دونم تو نمی خوای هرگز به من برسی

همه لحظه ها تکراریه اینجا واسه همیشه

می دونم قراره این دوری هیچ وقت تموم نشه

بی خبر از شباشم ، بی خبر از خلوتش

بی خبر از دلخوشیش ، بی خبر از حسرتش

یه وقتی جای من بود اون سنگ توی سینه اش

یه روزی مال  من بود قرارهای آدینه اش

حالا ولی دیگه نیست اسم من تو یاد اون

دلم می خواد بمیرم حالا که بی من شاد اون

یه جا باید تموم شه جوهر عاشقی هام

دیگه باید بمیرن امید  رازقی هام

مثل تموم قصه ها قصه ی منم به سر رسید

کلاغ دل خسته ی من بازم به خونه اش نرسید

چه قدر فاصله اینجاست بین آدمها

چه قدر عاطفه تنهاست بین آدمها

کسی به حال شقایق دلش نمی سوزد

و او هنوز شکوفاست بین آدمها

کسی به نیت دل ها دعا نمی خواند

غروب زمزمه پیداست بین آدمها

چه می شود همه از جنس آسمان باشیم

طلوع عشق چه زیباست بین آدمها

تمام پنجره ها بی قرار بارانند

چه قدر خشکی و صحراست بین آدمها

به خاطر تو سرودم چرا که تنها تو

دلت به وسعت دریاست بین آدمها

با کلی شوق و ذوق رفتم خونه، می گم پدر جان استادمون گفت بین همه ی کلاس ها من بالاترین نمره رو گرفتم.میگه: ببین دیگه بقیه چقدر خنگن,

به مامانم می‌گم می‌خوام یه خونه جدا بگیرم و مستقل بشم؛ می‌گه برو... برو مستقل شو... برو ایدز بگیر.......!!!

پدر به دختر: دخترم این موقع شب تو بالکن چیکار میکنی؟دختر: دارم ماهو میبینم بابایی!پدر: پس بی زحمت به ماهت بگو خبر مرگش اون ماشینشو خاموش کنه، صداش نمیذاره بخوابیم!!!

عشق عينک سبزی است که با آن انسان کاه را يونجه می‌بيند. مارک توايل

مردی داشت در خيابان حركت مي كرد كه ناگهان صدايي از پشت گفت: اگر يك قدم ديگه جلو بروي كشته مي شوي. مرد ايستاد و در همان لحظه آجري از بالا افتاد جلوي پایش. مرد نفس راحتي كشيد و با تعجب دوروبرش را نگاه كرد اما كسي را نديد. به راهش ادامه داد. ... به محض اينكه مي خواست از خيابان رد بشود باز همان صدا گفت : بايست مرد ايستاد و در همان لحظه ماشيني با سرعتی عجيب از کنارش رد شد. بازهم نجات پيدا كرده بود. مرد پرسيد تو كي هستي و صدا جواب داد : من فرشته نگهبان تو هستم . مرد فكري كرد و گفت : - اون موقعي كه من داشتم ازدواج مي كردم کدام گوری بودي ؟؟؟

ترکه میره مغازه یخ بخره میگه چنده؟ یارو میگه 2 تومن میبینه پول نداره دست میزاره رو یخه میگه از این یختر نداری؟

وقتی استاد فلسفه غضنفر باشه موضوع بحث فلسفی اینه : چرا تخم مرغ فحش نیست ولی تخم سگ فحشه؟؟؟؟؟

شماره ناشناس : سلام خوشگله ،دوست پسر داری؟

-بله ،شما؟

-من داداشتم ،صبر کن بیام خونه به حسابت میرسم .

... شماره ناشناس بعدی :

.. ... -دوست پسر داری؟

-نه نه اصلا

-من دوست پسرتم ......واقعا که

-عزیزم به خدا فکر کردم که تو داداشمی !!!

- خوب داداشتم دیگه ،صبر کن خونه برسم من میدونم و تو

اینروزا دختر و پسرها از عشق و دوستی هیچ نفعی نمیبرند

اونایی که منفعت میبرند:

رستورانها

کافی شاپها

ایرانسل و همراه اول !!

تا حالا دقت کردین وقتی دعواتون با یکی تموم میشه تازه جواب های بهتری به ذهنتون میرسه؟

زمستانی سرد کلاغ غذا نداشت تا جوجه‌هاشو سیر کنه, گوشت بدن خودشو می‌کند و می‌داد به جوجه‌هاش می‌خوردند.

زمستان تمام شد و کلاغ مرد!

اما بچه‌هاش نجات پیدا کردند و گفتند:

آخی، خوب شد مرد, راحت شدیم از این غذای تکراری!

این است واقعیت تلخ روزگار ما ...

پیرمردی مشکل شنوایی داشته و هیچ صدایی رو نمیتونسته بشنوه

بعد از چند سال بالاخره با یک دارویی خوب میشه

دو سه هفته میگذره و میره پیش دکترش که بگه گوشش حالا میشنوه

دکتر خیلی خوشحال میشه و میگه

خانواده شما هم باید ظاهرا خیلی خوشحال باشن که شنواییتونو بدست آوردید

پیرمرد میگه نه من هنوز بهشون چیزی نگفتم هر شب میشینم و به حرف هاشون گوش میکنم

فقط تنها اتفاقی که افتاده اینه که

توی این مدت تا حالا چند بار وصیت نامه ام رو عوض کردم

ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﺗﻮ ﮐﺎﺭﺕ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ

ﻭﻟﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭘﺸﻪ ﻭﯾﺰ ﻭﯾﺰ ﮐﻨﻪ،ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﮐﺎﺭﺷﻮ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻣﯿﺮﻓﺖ،

ﺑﻌﺪ ﻣﺜﻼً ﺳﻮﺳﮏ ﻭﯾﺰ ﻭﯾﺰ ﻣﯽﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﻔﻬﻤﯿﻢ ﮐﺠﺎﺱ ﺑﮑﺸﯿﻤﺶ؟

ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﻫﺎﺍ

همیشه به من میگن

مثل بچه ی آدم رفتار کن!

من نمیدونم مثل هابیل باشم یا قابیل؟؟؟؟؟؟

اگه من لیلی باشم تو مجنون،من شیرین باشم تو فرهاد،من نرگس باشم تو سام،من حوا بشم تو عمرا آدم بشی

مناجات یک ترک با خدا:

خدایا مارا به خاطر یک سیب از بهشت

انداختی رو زمین

به خاطر آب انگور

میندازیمون جهنم!!

با میوه ها مشکل داری؟؟؟

یه زمان دوست دختر داشتیم وقتی میرفت بیرون نگران بودیم کسی دنبالش نیفته .اما الان وقتی تو خونس نگرانیم که کسی تو فیس بوک مخش نزنه.

یارو با کامیون اومده تو محوطه بیمارستان بوق میزنه، حراست با بلندگو داد میزنه آقا اینجا بوق نزن! یارو دوتا بوق دیگه میزنه یعنی باشه!! بعد نیم ساعت برمیگرده میخواد بره بیرون، دوتا بوق واسه حراستیه میزنه!! حراستیه با بلندگو میگه نوکرم!!

تو کوچه ترقه زدند، پیرزنه دم در وایساده بود هفت جد یارو رو نفرین کرد؛ دو دقیقه بعد نوه خودش ترقه زد در حد بمب هیدروژنی! پیرزنه گفت قربون قد و بالات مادر مواظب باش

تقصیـر از مـا نیـست !

دوستت دارم‌ها را نگه می‌داری برای روز مبادا،

دلم تنگ شده‌ها را، عاشقتم‌ها را …

این‌ جمله‌ها را که ارزشمندند الکی خرج کسی نمی‌کنی!

باید آدمش پیدا شود!

باید همان لحظه از خودت مطمئن باشی و باید بدانی که فردا،

از امروز گفتنش پشیمان نخواهی شد!

سِنت که بالا می‌رود کلی دوستت دارم پیشت مانده،

کلی دلم تنگ شده و عاشقتم مانده که خرج کسی نکرده‌ای و روی هم تلنبار شده‌اند!

فرصت نداری صندوقت را خالی کنی!

صندوقت سنگین شده و نمی‌توانی با خودت بِکشی‌اش …

شروع می‌کنی به خرج کردنشان!

توی میهمانی اگر نگاهت کرد

اگر نگاهش را دوست داشتی

توی رقص اگر پا‌به‌پایت آمد

اگر هوایت را داشت

اگر با تو ترانه را به صدای بلند خواند

توی جلسه اگر حرفی را گفت که حرف تو بود

اگر استدلالی کرد که تکانت داد

در سفر اگر شوخ و شنگ بود

اگر مدام به خنده‌ات انداخت

و اگر منظره‌های قشنگ را نشانت داد

برای یکی یک دوستت دارم خرج می‌کنی

برای یکی یک دلم برایت تنگ می‌شود خرج می‌کنی!

یک چقدر زیبایی!

یک با من می‌مانی؟

بعد می‌بینی آدم‌ها با تو فاصله می‌گیرند

متهمت می‌کنند به هیزی …

به مخ‌زدن ... به اعتماد آدم‌ها!

سواستفاده کردن به پیری و معرکه‌گیری …

اما بگذار به سن تو برسند!

بگذار صندوقچه‌شان لبریز شود آن‌‌وقت حال امروز تو را می‌فهمند بدون این‌که تو را به یاد بیاورند

غریب است دوست داشتن ...

و عجیب تر از آن است دوست داشته شدن !

وقتی می‌دانیم کسی با جان و دل دوستمان دارد ...

و نفس‌ها و صدا و نگاهمان در روح و جانش ریشه دوانده؛

به بازیش می‌گیریم هر چه او عاشق‌تر، ما سرخوش‌تر، هر چه او دل نازک‌تر، ما بی رحم ‌تر.

تقصیر از ما نیست؛

تمامیِ قصه هایِ عاشقانه، اینگونه به گوشمان خوانده شده‌اند

سلام عشقه من

حالت چطوره دخی ؟

خوبی نفس من ؟

چه خبرا؟

ببخشید بدون خداحافظی رفتم

آخه کمرم بدجور اوت کرده بود

باید فوری میرفتم

خواستم بهت بگم دیگه بر نمیگردم ایران میخوام برم ترکیه

با یکی از بچه هام تنها نیستم

خواستم بگم دوره نت و نت بازی رو خط کشیدم

رزبلاگ هم دادم به دوستم

تو ترکیه کار سراغ داریم

با اجازت میریم اونجا واسه همیشه

بخدا همیشه و همه وقت بیادت بودم و دوست داشتم

کاشکی میشد...............ولش حالا که قسمت نبود

ولی بدون تو سرنوشت منو تو عوض کردی

میتونستی منو و خودتو خوش بخت کنی که......................فدا سرت ما هم میریم تو اون قربت

دوست داشتمو دارم

آهنگـــــی کـــه واســـه وبـــلاگ گذاشـــتم از بـــابــــک جــــهان بــــخش هـــست

و مــــن خــــیلـــــی این خـــواننــــده رو دوســــت دارم

صـــداش آرامـــش بـــخشـــه واســه من

نـــمی دونـــم واســـه شـــما هـــم هـــمـــین طـــور هـــست یـــا نــه

یـــکی از آهـــنگــــاشو کـــه خـــیلـــی دوســـت دارمــوگـــذاشـــتـــم و تــــقـــدیـــم مـــی کـــنم بــه داداش مـــــحمـــد

داداشـــی خـــوب گـــوش کـــن

نه...سرمایمان از زمستان نبود

 بجز ما کسی زیر باران نبود

 زمان روی یک سیب آغازشد

 ولی سیب آغاز انسان نبود

 خداخوردن سیب رامنع کرد

 خدا آن زمان ها مسلمان نبود

 خدا دید ما دوستدار همیم

 که از خلقت خود پشیمان نبود

 اگر لذت با تو بودن نداشت

 چنین خوردن سیب آسان نبود

 خدا راند ما راشبی از بهشت

 بهشتی که اندوه درآن نبود

 زمین ذره هایی پر از درد داشت

 فقط آدم این گوشه مهمان نبود

 خیابانی اول خدا آفرید

که جمعیت آن فراوان نبود

 بجز ما که درآن قدم می زدیم

 کسی عابرآن خیابان نبود

 دل آدم آن وقت ها غصه داشت

 ولی غصه اش قحطی نان نبود

 وحالا به خاطر می آریم ما

 زمانی که زنجیر وزندان نبود

 زمانی که هنگام مجرم شدن

 بجز سیب دردست انسان نبود

پس از آن غروب رفتن

اولین طلوع من باش
من رسیدم رو به آخر
تو بیا شروع من باش

***

شبو از قصه جدا کن
چکه کن رو باور من
خط بکش رو جای پای
گریه های آخر من

***

اسمتو ببخش به لبهام
بی تو خالیه نفسهام
قد بکش تو باور من
زیر سایه بون دستام

خواب سبز رازقی باش
عاشق هميشگي باش
خسته ام از تلخی شب
تو طلوع زندگی باش

***

من پر از حرف سکوتم
خالیم رو به سقوطم
بی تو و آبی عشقت
تشنه ام کویر لوتم

***

نمیخوام آشفته باشم
آرزوی خفته باشم
تو نـذار آخـر قصه
حرفـمو نگفته باشم

***

چه قدر فاصله اینجاست بین آدمها

چه قدر عاطفه تنهاست بین آدمها

کسی به حال شقایق دلش نمی سوزد

و او هنوز شکوفاست بین آدمها

کسی به نیت دل ها دعا نمی خواند

غروب زمزمه پیداست بین آدمها

چه می شود همه از جنس آسمان باشیم

طلوع عشق چه زیباست بین آدمها

تمام پنجره ها بی قرار بارانند

چه قدر خشکی و صحراست بین آدمها

به خاطر تو سرودم چرا که تنها تو

دلت به وسعت دریاست بین آدمها

من چقد خوشبختم که به او دل دادم

بی هراس و تردید ، باورش می دارم

چه دلی داشت ز من ، نتوان باور کرد

گله هایی می کرد که توانم کم کرد

دوری چند روزه ، چقدر آزارش داد

که غریب و آشنا ، نام مجنونش داد

آن همه شادابی ، از وجودش دست شست

نا امیدی و درد ، روح او را آشفت

گفت که من چون آبم ، او وجودش تشنگی

حس و حال عشق او ، آخر آشفتگی

یعنی او تا این حد به دل من دل بست

که به روی هر کس راه عشقش را بست

حاصل این دوری ، باور قلبم بود

قلب پر دردی که ، در برش سخت آسود