دیشب كنار پنجره به یاد تو ستاره بارون شدم
دوباره توی هوای كوچه به خاطرت خیس از نم بارون شدم
دیشب دوباره چشام هوای چشماتو كرد
دیشب دوباره دلم دلتنگیه دستاتو كرد
دیشب دوباره درو به خاطرت نبستم
دیشب دوباره دلو برای تو شكستم
دیشب كه دفتر عشقو ورق می زدم
دوباره اسمتو تو گوشه گوشه اون نوشتم
دیشب دیدم دیگه داره دلم برات تنگ میشه
فاصلمون خیلی وقته كه داره پررنگ میشه

www.love_u.rozblog.com
اگه دوباره نخوای بیای كنارم
نمی دونم بدون تو تا كی طاقت میارم
اگه باور كنی كه دستام بدون تو سرد و زمستونیه

www.love_u.rozblog.com
اگه باور كنی كه چشام تو حسرتت ابری و بارونیه
شاید باور كنی كه دلم هنوز پیش دلت زندونیه

   دلم  برات  تنگ  شده خيلي  وقته                لحظه  دوري  از تو خيلي  سخته

نميدوني چه  تلخه بي  تو  بودن                چه  معني داره  بي تو شعر  سرودن

www.love_u.rozblog.com

دل تنگيام  فراوونه  دل ديگه  بي تو داغونه

دنيا با اون  بزرگياش  بي تو برام  يه زندونه

هواي چشمام بارونه

هيچكسو جز تو ندارم كه سر رو شونش بزارم

باز مثه ابراي بهار واسش  يه  دنيا  ببارم

سر روي شونش  بزارم

www.love_u.rozblog.com

به سر هواي تو دارم اينجوري داغونم نكن      من كه  اسير عشقتم بيا  و زندونم نكن

www.love_u.rozblog.com

زندگي بي تو مشكله خودت اينو خوب ميدوني

 بيا و اين آخر عمر بگو همينجا  ميمونی

روزی كه تو پا به این دنیا گذاشتی ، روز تضمین زنده بودن من بوده است!

روزی كه تو پا به این قلب بی طاقت من گذاشتی ،

روز امید دوباره به زندگی ام

 بوده است!

روزی كه به من بگویی دوستت دارم بهترین روز زندگی ام خواهد بود!

و روزی كه از من جدا شوی روز مرگ لحظه هایم خواهد بود!

ای كه بدون تو دنیا برایم قفس است ،عاشقی برایم هوس است و زندگی

برایم بی نفس است !

ای زندگی من خیلی دوستت دارم !

گفته ام ، میگویم و خواهم گفت و باز هم گفته ام ، می گویم و خواهم گفت

كه خیلی دوستت دارم !

نام تو رو آورده ام دارم عبادت ميكنم

www.love_u.rozblog.com

گرد نگاهت گشته ام دارم زيارت ميكنم

دستت به دست ديگري از اين گذشته كار من

اما نمي دانم چرا دارم حسادت ميكنم

گفتي دلم را بعد از اين دست كس ديگر دهم

شايد تو با خودئ گفته اي دارم اطاعت ميكنم

www.love_u.rozblog.com

رفتم كنار پنجره ديدم تو را با . بگذريم

چيزي نديدم اين چنين دارم رعايت ميكنم

من عاشق چشم تو ام تو مبتلاي ديگري

دارم به تقدير خودم چنديست عادت ميكنم

تو التماسيم مي كني جوري فراموشت كتم

با التماس ولي تو را به خانه دعوت ميكنم

www.love_u.rozblog.com

گفتي محبت كن برو باشد خداحافظ ولي

رفتم كه تو باور كني دارم محبت ميكنم

ما که رفتیم ولی یادت باشه دیوونه بودیم

                           واسه تو یه عمر اسیر تو کنج این خونه بودیم

ما که رفتیم تو بمون با هر کی که دوسش داری

                            با اونی که پنهونی سر روی  شونش  میذاری

ما که رفتیم ولی این رسم وفاداری نبود

                            قصه چشمای  تو  واسه  ما  تکراری  نبود

ما که رفتیم ولی مزد دستای ما این نبود

                            دل  ما  لایق  اینکه  بندازیش  زمین  نبود

ما که رفتیم ولیکن قدرتو دونسته بودیم

                             بیشترم خواسته بودیم  ولی  نتونسته  بودیم

ما که رفتیم تو بشین زیر نگاه عاشقش

                         آرزوم  اینه  فقط  تلف  نشه   دقایقش

ما که رفتیم تو بمون با اون که از راه اومده

                            اونکه با اومدنش خنجر به قلب من  زده

ما  که  رفتیم  دل  ندیم  به  عشق  کاغذی

                            لااقل  میومدی  پیشم  واسه  خداحافظی ...

www.love_u.rozblog.com

خستـــم از روزای ابــری         خیلی سنگینه نـگاهت

دوست ندارم تو تابستون         بشینــم باز ســر راهت 

نمیـــخوام بـــازم خیـالت         قبـلـه آرزوهــــام شــــه

تـــو بمــون و عاشقـــای         روی پُـــر غـرور و ماهت
 

آره مــن اونم که گفتــم          واسـه چشم تـو دیوونم 

آره مـن قـول داده بــودم          تـا تهش بــاهات بمونـم

ولی پس دادی نگــــامو           زیــر رگبــــــار غـــرورت 

من فقط یکــم شکستم          خوب نگام کنی همونم

چـمــدون رویـــاهـــامـو           دیگه برداشتم و بستم 

دیگــه عین اون قدیمــا           چشــــاتو نمیپرستــــم 

رخ تــو عین یه بـــــازی           منــو مـات قصه هـا کرد 

حالا بی اسمـم و تنها            پُــرپــاییز و شکستــــم

اینــی که حــــالا میبـینـی       دیگه مجنون چشات نیست 

دیگه وقتی نیمه شب شه       نگـران لـحظه هــات نیست 

مـــن بــرام فــرقـی نــداره        کـــه تو بــاشی یـا نباشی 

خیلـی وقته دیگه نیستی        تو دلم جـــایی برات نیست
      

از تو هیچ چیزی نـمونــده         نـه نگـــاهی و نـه یــــادی

مـــن سپردمـت به دریــــا         عـیــن یـــه مـوج زیـــــادی 

تازه فهمیدم با این عشق         زندگیـــم چقـد تلـف شـد

تــو بـــه جــای التماســم         یـــه گُلـــم بهـــم نــدادی 

   من میرم واسه همیشه

امشب بدون تو                              بی شک شب مرگه

بازم حیاط ما                                    تابوتی از مرگه

خونه بدون تو                                 میشه یه گور سرد

می میرم از دوریت                            دیره ولی برگرد

میسوزم و تنها                              می میرم از این درد

دیره ولی برگرد                                دیره ولی برگرد

امشب،شب کابوس                            امشب شب مرگه

روی تن خونه                                تن پوشی از برگه

می میرم از دوریت                         بی شک وبی تردید

چشمایه بی قیدت                            کاشکی منو می دید

ز چشمت اگر چه دورم هنوز....پر از اوج و عشق و غرورم هنوز

 اگر غصه بارید از ماه و سال....به یاد گذشته صبورم هنوز

 شکستند اگر قاب یاد مرا.....دل شیشه دارم بلورم هنوز

 سفر چاره دردهایم نشد..... پر از فکر راه عبورم هنوز

 ستاره شدن کار سختی نیست.... گرشتم ولی غرق نورم هنوز

 پر از خاطرات قشنگ توام.....پر از یاد و شوق و مرورم هنوز

 ترا گم نکردم خودت گم شدی......من شیفته با تو جورم هنوز

 اگر جنگ با زندگی ساده نیست.....در این عرصه مردی جسورم هنوز

 اگر کوک ماهور با ما نساخت.....پر از نغمه پک و شورم هنوز

 قبول است عمر خوشی ها کم است.....ولی با توام پس صبورم هنوز

ای تمام غزل ها فدایت

پشت اندیشه ها رد پایت

مانده بر شانه شعر هایم

بار سنگین افسانه هایت

با همین بیت های مه آلود

می سرایم دلم را برایت

هستیم جز همین شعر ها نیست

باز می ریزم آن را به پایت

جای صد زخم در سینه دارم

از تو اما ندارم شکایت

خلوت سرد و سنگین دل را

پر کن از موج گرم صدایت

از توچیزی نمی خواهم آری

جز همین خلوت بی ریایت

با تو باید شبی بود تا دید

زندگی را دوست دارم با تمام بدبیاریش

عاشقی را دوست دارم با تمام بیقراریش

من می خوام اشك و بفهمم وقتی از چشام می ریزه

تنهایی گرچه كشنده است واسه من خیلی عزیزه

تو كتاب نوشته عاشق خیلی تنها خیلی خسته است

جای بارون بهاری روی چترای شكسته است

امّا من می گم یه عاشق همه دنیا را داره

 
همه چترا رو باید بست وقتی آسمون می باره

نون عشقو می خورم منت نونوا ندارم

سینه سوخته عاشقم با كسی دعوا ندارم

پای بیداری باشه ما همه جوره چا كریم 

پای عاشقی باشه داداش ما كم نمیاریم

یکی را دوست می دارم

ولی افســــــــــــــــــــــــــوس

 او هرگز نمی داند !!!

نگاهش می کنم شاید بخواند از نگاه من که

                                              او را دوست می دارم

ولی افســــــــــــــــــــــــــوس

او هرگز نگاهم را نمی خواند !!!

به برگ گل نوشتم من که

                                               او را دوست می دارم

ولی افســـــــــــــــــــــــــوس

او برگ گل را به زلف کودکی آویخت تا او را بخنداند !!!

به مهتاب گفتم ای مهتاب

سر راهت به کوی او سلام من رسان وگو که

                                                 او را دوست می دارم

ولی افســـــــــــــــــــــــــوس

یکی ابر سیه آمد ز روی ماه تابان را پوشانید !!!

صبا را دیدم و گفتم

صبا دستم به دامانت بگو از من به دلدارم که

                                                او را دوست می دارم

ولی افســــــــــــــــــــــــــوس

ز ابر تیره برقی جست و قاصد را میان ره بسوزانید !!!

کنون وامانده از هرجا باخود کنم نجوا

یکی را دوست می دارم

ولی افســــــــــــــــــــــــــوس

او هرگز نمی داند !!!

روی قبرم بنویسید مسافر بوده است*
*بنویسید كه یك مرغ مهاجر بوده است

*بنویسید زمین كوچه ی سرگردانیست*
*او در این معبر پرحادثه عابر بوده است*

*صفت شاعر اگر همدلی و همدردیست*
*در رثایم بنویسد كه شاعر بوده است*

*بنویسید اگر شعری ازاو مانده بجای*
*مردی از طایفه ی شعر معاصر بوده است*

*مدح گویی و ثنا خوانی اگر دین داریست*
*بنویسید در این مرحله كافر بوده است*

*غزل هجرت من را بنویسید همه جا*
*روی قبرم بنویسیدمهاجر بوده است

زیر خاکستر ذهنم باقی ست

آتشی سر کش و سوزنده هنوز

یادگاری است ز عشقی سوزان

که بود گرم و فروزنده هنوز

عشقی آن گونه که بنیان مرا

سوخت از ریشه و خاکستر کرد

غرق در حیرتم از اینکه چرا

مانده ام زنده هنوز

گاهگاهی که دلم می گیرد

پیش خود می گویم

آن که جانم را سوخت

یاد می آرد از این بنده هنوز

سخت جانی را بین که نمردم از هجر

مرگ صد بار به از بی تو بودن باشد

گفتم از عشق تو من خواهم مرد

چون نمردم، هستم

پیش چشمان تو شرمنده هنوز

گرچه از فرط غرور

اشکم از دیده نریخت

بعد تو لیک پس از آنهمه سال

کس ندیده به لبم خنده هنوز

گفته بودند که از دل برود یار چو از دیده برفت

سالها هست که از دیده من رفتی ، لیک

دلم از مهر تو آکنده هنوز

دفتر عمر مرا

دست ایام ورقها زده است

زیر بار غم عشق

قامتم خم شد و پشتم بشکست

در خیالم اما

همچنان روز نخست

تویی آن قامت بالنده هنوز

در قمار غم عشق

دل من بردی و با دست تهی

منم آن عاشق بازنده هنوز

(( آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش))

گرکه گورم بشکافند عیان می بینند

زیر خاکستر جسمم باقی است

آتش سرکش و سوزنده هنوز

وقتی رفتم کسی غصه اش نگرفت

وقتی رفتم کسی بدرقه ام نکرد

دل من می خواست تلافی بکنه

پس هیچ کسی عاشقم نکرد

برام دعا كن عشق من، همين روزا بميرم...

... 

آخه دارم از رفتن بدجوري گُر ميگيرم

دعا كنم كه اين نفس،تموم شه تا سپيده ...

كسي نفهمه عاشقت، چي تا سحر كشيده ...

اين آخرين باره عزيز،دستامو محكمتر بگير ...

آخه تو كه داري ميري،به من نگو بمون نمير ...

گاهي بيا يه باغ سبز،درش بروت بازه هنوز ...

من با تو سوختم نازنين،باشه برو با من نسوز ...

اگه يروز برگشتي و گفتن فلاني مرده ...

بدون كه زير خاك سرد حس نگاتو برده

گريه نكن براي من قسمت ما همينه ...

دستامو محكمتر بگير لحظه ي آخرينه ...

اين آخرين باره عزيز،دستامو محكمتر بگير ...

آخه تو كه داري ميري،به من نگو بمون نمير ...

_{خدايم آه اي خدايم صدايت مي زنم بشنو صدايم}

 _{شکنجه گاه اين دنيا چه آيد به جرم زندگي اين شد سزايم آه اي خدايم بشنو صدايم}

 _{مرا بگذار با اين ماجرايم نمي پرسم چرا اين شد سزايم آه اي خدايم بشنو صدايم}

 _{گلويم مانده از فرياد و فرياد ندارد که از غم مرگ صدا را}

 _{به بقض هر نفس پيچيده سوگند به گلهاي به خون غلطيده سوگند}

_{به مادر سوگواره جاودانه که داغ نوجوان ديده سوگتد}

 _{خدا حادثه در انتظار است به هر سو باد وحشي در گذار است}

_{به فکر قتل عام لاله ها باش که خواب گل به گل کاووس خانه است}

_{خدايم اي پناه لحظه هايم صدايت مي زنم با گريه هايم}

 _{صدايت ميزنم بشنو صدايم}

 _{الهي در شب بختم بسوزان ولي محتاج نا مردان مگردان}

_{عطا کن دست بر چشم همتم را خجل از روي محتاجان مگردان}

 _{الهي کيفرم را مي پزيرم که تو ذات خود را پس بگيرم}

 _{کمک کن تا که با نا حق نسازم براي عشق و آزادي بميرم}

_{خدايم اي پناه لحظه هايم صدايت مي زنم با گريه هايم}

حال و هوای گریه هست وقتی برای خنده نیست

کارم گذشت از گریه و فرصت برای خنده نیست

ناخن به سینه می کشم از روی ناچاری ولی

گویی در این ماتمکده احساس دردی زنده نیست

من و تو همدرد یک حادثه ایم پر از حکایت

هردو بارون زده ابرشکایت

تو درون آتشی سوزنده مونده

من یه خاکستر نشین تا بی نهایت

کدامین آشنایی را به دعوت خوانم امشب

که از نیش به زهر آلوده اش بیمارم هر شب

چگونه قصه ای را با رفیقم گویم از درد

که از دردم به خوشحالی نیارد خنده بر لب

قصه عشق من و تو یک حدیث جاودانه

بی گناه گشته اسیر بازی خشم زمانه

توی این بیگانه بازار با هیاهوی محبت

مرده انگار عاشقی کو قصه های عاشقانه

خسته و در به دراززخم حسادت

هردو دلشکسته مرگ صداقت

نارفیقان راببین خنجر به دست

درکمین نشسته با نام رفاقت

اونی که گفتم نرو گفت نمیشه

دیروز دیگه رفت واسه ی همیشه

وقتی میخواست بره اون منو صدا کرد

واستاد و تو چشام خوب نگا کرد

گفت میدونی خودت برام عزیزی

این اشکارم بهتره که نریزی

مجبورم برم که سفر چاره ی کارمه

یاد اون خاطرات مرحم دل پارمه

تقدیر ما از اولم همین بود

یکی تو آسمون اونیکی زمین بود

تو تقدیر ما هر چی حیرونیه

مال خطوط روی پیشونیه

شاید اگه دائم بودی کنارم

یه روز می دیدی که دوست ندارم

می خوام برم و تا ابد بمونم

سخته برای هر دو مون میدونم

آره گفتی کسی که میشه ستاره

هیچ چاره ای به جز سفر نداره

گریه نکن گریه هاتو نگه دار

لازم میشه گریه وقت دیدار

خودم میرم عکسام ولی تو قابه

میشنوه حرف اما بی جوابه

بارون که بارید برو زیر بارون

به یاد دیدار اون روزامون

تو چمدونم پر عطر یاسه

چشام با چشای تو در تماسه

رفتن من اسب سرنوشته

همونی که رو پیشونیمون نوشته

فکر نکن دوری و اینجا نیستی

قلب من اونجاست و تنها نیستی

منتظر شعرا و نامه هاتم

هر جا میری، بدون منم باهاتم

غصه نخور زندگی رنگارنگه

یه وقتایی دور شدنم قشنگه

دیگه سفارش نمیکنم عزیزم

نزار منم اینجوری اشک بریزم

شاید یه روزی به هم رسیدیم

همدیگرو شاید یه جایی دیدیم

مراقب گلدون اطلسی باش

یه وقتایی منتظر کسی باش

کسی که چشاش یه کمی روشنه

شاید یه قدری هم شبیه منه

دیگه باید برم خیلی دیره

فقط نزار خاطرمون بمیره

با خدافظی منو در به در کرد

اشکامو دید و بعدش سفر کرد

از وقتی رفت دستام رو به آسمونه

شاید پشیمون بشه برگرده بمونه

فهمیدم امروز سفرم یه درده

من چیکار کنم اگه که بر نگرده

پشت سرش میریزم آب یه دریا

منتظر میشینم بی تاب تا فردا

الهی که بدون هیچ فرودی

بشه ستاره و برگرده به زودی

دیشب دلم گرفته بود ، مثل هوای بارونی

دلم هواتو كرده بود ، هوای شیرین زبو نیت

دلم میخواست گریه كنم ، بگم كه سخته تنهایی

ای همصدا ای آشنا ، بگو كه پیشم می مونی

نمی دونم چه حالی و كجایی و چه می كنی

ولی صدات تو گوشمه ، می گی كه اینجا می مونی

رفتم كنار پنجره ، گفتم شاید ببینمت

دیدم محاله دیدنت ، چون گل باید بچینمت

رو صندلی نشستمو یهو دیدم

یه قاصدك اومد پیشم

خبر آورد ای آشنا ، یه رازی را بهت بگم ؟

گفتم بگو : آهی كشید، اومد نشست رو شونه هام

یواشكی چشماشو بست ، تا نبینه اشك چشام

می گفت كه تو یه راه دور

یه راه دور و سوت كور

مسافری نشسته بود

مسافره غریب و دلشكسته بود

از تو همش شكوه میكرد

با اشك گرم و دل سرد

می گفت كه یادت نمیاد

اون روزای آخریه

چه قدر دلش می خواست كه تو

نگاش كنی ، صداش كنی

بهش بگی دوسش داری

به شرطی تنهاش نذاری

تا اومدم بهش بگم برو بگو

دوسش دارم ، پاش می شینم

دیدم كه اون رفته بود و

منم دارم خواب می بینم

تو حسرت نبودنت

من با خیالت هم خوشم

با رفتنم از این دیار آرزو هامو می کشم

انتظار تو فقط مال منه

سهم من از تو افسوس ترو نداشتنه

همه با هم دیگه هستن

همه خیلیا رو دارن

یکی هست که وقت گریه سر رو شونه‌هاش بزارن

ولی من از همه دنیا ترو داشتم، ترو داشتم

وقتی گریه میکردم سر رو شونت میذاشتم

همه تنهائیامون مال هم بود ، مال هم بود

هرچی باهم دیگه بودیم ، واسه من خیلی کم بود

انتظار تو فقط مال منه

سهم من از تو افسوس ترو نداشتنه

داشتنه تو قوت پرواز

برای این بال شکسته است

بودن تو جرات لبخند

صدای این لبهای بسته‌ است

دارم از عطش میمیرم ، ابر من کجا میباری ؟

تن من خشکید و پوسید

تو به سبزه‌ها میباری

انتظار تو فقط مال منه

سهم من از تو افسوس ترو نداشتنه 

سردي نگاه و بشکن...فاصله سزاي ما نيست...تو بمون واسه

هميشه...اين جدايي حق ما نيست

بودن تو آرزومه...حتي واسه يه لحظه...ميميرم بي تو

خوندن من يه بهانس...يه سرود عاشقانس...من برات ترانه ميگم

تابدوني که باهاتم

توخودت دليل بودنم  بي تو شب سحر نميشه

ميميرم بي تو

من عشقت رو به همه دنيا نميدم...حتي يادت رو به کوه و دريا

 نميدم...با تو مي مونم واسه هميشه

اگه دنيا بخواد من وتو تنها بمونيم واست ميميرم جواب دنياروميدم

با تو ميمونم واسه هميشه

خاطرات تورو چه خوب چه بد هک ميکنم...توي تنهاييام فقط به تو

 فکر ميکنم...

با توميمونم واسه هميشه

من عشقت رو به همه دنيا نميدم...حتي يادت رو به کوه و دريا

 نميدم...با تو مي مونم واسه هميشه

اگه دنيا بخواد من وتو تنها بمونيم واست ميميرم جواب دنياروميدم

                                         با تو ميمونم واسه هميشه

بغض شعرم را شکست آواز تو

بی بی دل کشته ی سرباز تو

بر چکاد قاف مخمل پوش شعر

حسرت سیمرغ من پرواز تو

پیش درگاه تو چون ویران کده ست

هر چه میسازد ترانه ساز تو

شب همیشه نقطه ی پایان روز

هر شب آخر شب آغاز تو

زیر باران ها به بیداری گذشت

من برهنه خرقه رو انداز تو

زخمه ی سازم به دست تو خودی ست

من ولی بیگا نه ام با ساز تو

قفل هر در را کلیدی محرم است

من ولی نامحرم ام با راز تو

هر کس از بازار تو شعری خرید

من نباید می خریدم ناز تو....

نگو نامهربان بودیم و رفتیم

نگو بار گران بودیم و رفتیم

نگو اینها دلیل محکمی نیست

عشقم به من بگو......


بگو ایا به یاد من دمی سر می کنی یا نه.....

تو هم یادی ز پرواز کبوتر می کنی یانه.....

دل من تشنه و خواهان یک جرعه نگاه توست.....

مرا در شهد چشمانت شناور می کنی یا نه.....

هزاران بار گفتم دوستت دارم عزیز دل

بگو احساس قلبم را تو باور می کنی یانه....

تمام شعرهای سبز و نارنجی برای توست

غزلهای مرا ایا تو از بر می کنی یا نه......

نوشتم نام زیبای تو را بر صفحه قلبم

توایا اسم من را ثبت دفتر می کنی یا نه......

وحرف اخر من این که شبهای سیاهم را

به مهتاب خود منور می کنی یا نه.....

تو گفتی نه تو گفتی نه

دیدنت آغاز یک حس بهاری در من است

آینه از شرح آن تصویر زیبا الکن است

در مشام من که عمری چشم بر راه توام

هر نسیمی قاصد بوی خوش پیراهن است

سبز خواهد شد دو چشم منتظر از دیدنت

حسن یوسف های گم گشته بهار آوردن است

عهد بستم با تو بودن را و میمانم قسم

به خداوندی که جاری توی رگهای من است

اشک شوق است اینکه می بارد ز چشمانم مدام

رسم مهماندار بودن آب و جارو کردن است

باز می آیی و غم ها را به پایان می بری

زود می آیی یقین دارم دل من روشن است

                                                                        شنيدم که چون قوي زيبا بميرد                

                                                    فريبنده زاد و فريبا بميرد

               شب مرگ تنها نشيند به موجي

                                             رود گوشه اي دور و تنها بميرد

               در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب

                                                که خود در ميان غزلها بميرد

               گروهي بر آنند کاين مرغ شيدا  

                                                   کجا عاشقي کرد آنجا بميرد

               شب مرگ از بيم آنجا شتابد   

                                              که از مرگ غافل شود تا بميرد

               من اين نکته گيرم که باور نکردم

                                               نديدم که قويي به صحرا بميرد

              چو روزي ز آغوش دريا برآمد  

                                               شبي هم در آغوش دريا بميرد

              تو درياي من بودي آغوش وا کن

                                           که مي خواهد اين قوي زيبا بميرد

بوسه یعنی وصل شیرین دو لب
بوسه یعنی خلسه در اعماق شب
بوسه یعنی مستی از مشروب عشق
بوسه یعنی آتش و گرمای تب

بوسه یعنی لذت از دلدادگی
لذت از شب , لذت از دیوانگی
بوسه یعنی حس طعم خوب عشق
طعم شیرینی به رنگ سادگی

بوسه آغازی برای ما شدن
لحظه ای با دلبری تنها شدن
بوسه سرفصل کتاب عاشقی
بوسه رمز وارد دلها شدن

بوسه آتش می زند بر جسم و جان
بوسه یعنی عشق من , با من بمان
شرم در دلدادگی بی معنی است
بوسه بر می دارد این شرم از میان

طعم شیرین عسل از بوسه است

پاسخ هر بوسه ای یک بوسه است
بهترین هدیه پس از یک انتظار
بشنوید از من فقط یک بوسه است

بوسه را تکرار می باید نمود
بوسه یعنی عشق و آواز و سرود
بوسه یعنی وصل جانها از دولب
بوسه یعنی پر زدن , یعنی صعود

می دونی نگاه سردم روی کوه ها خونه کرده                صدای تو ام قشنگه توی قلبم لونه کرده

از اینجا خسته شدم من ولی خوب پایان نداره                 می دونی بردنت از یاد واسه من امکان نداره

اون روزه آخری بودش کا نگام نگاتو می خواست          من می گفتم دست سردم گرمیه دستاتو میخواست

ای قشنگ نازنینم بهترین گله زمینم                             من همینم من همینم تنهاترین مرد زمینم

می گن که بردنم از یاد واسه تو آرزو بوده                    وقتی که حرف میزدیم ما تو بهم گفتی دروغه

تو میگی به پام میمونی منتظر به رام میمونی                 باشه خوب گلم قبوله منتظر باش تا یه روزی

که پیشه تو برمیگردم با همین نگاه سردم                     که بگم دوست دارم من نازنینم پره دردم

خوب دیگه کاری نداری بمونم میشم فراری                   با همین حرفام از اینجا میپرم مثل قناری

ای شقایق ای شکوفه ی گلزار عاشقی              صبرت رهی گشوده به اسرار  عاشقی

از خطبه ی  بلیغ  تو  عالم   شنیده اند              شور حماسه ی   تو و  تکرار  عاشقی

صدها دل است  بسته به  بند کلام  تو               فاتح ترین، به عرسه ی پیکار  عاشقی

پنداشتم که  اول  آسودگی ست  عشق               پنداز من  به  باد  شد  از کار  عاشقی

 وقتی  به بند دیدمت ای عاشق غریب               چون  لاله های  تشنه و تبدار  عاشقی

فردا به دامنت  برسد کاش  لحظه ای               دستی  چنین  تهی  و خریدار   عاشقی

در سراشیبی تقدیر

   نام مرا

      با نام تو تشنه کرده اند

          و رفتنت را

             بر دلم داغ نهاده اند

                دریغ

                   از دریایی که در چشمهایت نشسته است

                       بی آنکه بخواهد

                           آیینه ها را آبی ببیند

                              یادگار ردپای انتظارت آمدنت را دریاب

                                  که تکرار آبی ترین زلال ها

                                      در پیوسته ترین اشتیاق های رسیده ی ابدیت

                                           تو را تداعی می کند

                                               برو به فکر من نباش

                                                   برو به پای من نسوز

                                                       برو به فکر من نباش

                                                           من یه جوری سر میکنم

                                                               زندگی رو با سختیاش........ا

                                                                   با که درددل کنم؟

                                                                       با کسی که پرنده بود برام؟

                                                                          با کسی که اشیانه بود

                                                                             دلم به چه خوش بود

                                                                                 کاشکی  پرنده پر نداشت

                                                                                     از پریدن خبر نداشت

                                                                                         درخت باغ آرزوش

                                      دغدغه تبر نداشت                             

من عشق را از انعکاس مهتاب در حوض مادر بزرگ آموختم

من ایثار را از قلب خورشید در آسمان صحرا آموختم

من زندگی را از امواج طوفانی شب دریا آموختم

من محبت را از قطره های باران بر علفزار آموختم

من صداقت را از یک رنگی ابر های سفید آموختم

من وفا را از کبوتران بر شاخه های خشکیده آموختم

من گذشت زمان را از چشم های منتظر آموختم

من عطش را از چکاوک های خانه همسایه آموختم

من ایمین را از کودکان معصوم آموختم

و من آموختم هر چه را که می خواهم فقط از معبود یکتا بخواهم

باز هم با نام تو افسا نه اى گلريز شد

باز هم در سينه ام عشق تو شور انگيز شد

باز هم همراه بوى ميخك و محبو به ها

خاطراتم پر كشد با ياد تو در كوچه ها

باز هم وقتى نگاهت گيرد از من فاصله

ديده ام مى بارد اما نم نم و بى‌حوصله

باز قلب پنجره بر روى‌من وا مى شود

باز هم پروانه اى در باغ پيدا مى شود

باز هم لاى‌كتابم مى‌نهم يك شاخه ياس

مى‌كنم بهر پيامى قاصدك را التماس

باز هم در هر شفق دلتنگ و دلگير مى‌شوم

باز هم با ياد تو سر شار رويا مى‌شوم

كوك كن ساعتِ خویش !   

             اعتباری به خروسِ سحری ، نیست دگر

                          دیر خوابیده و برخاسـتنـش دشـوار است

 كوك كن ساعتِ خویش !

             كه مـؤذّن ، شبِ پیـش

                          دسته گل داده به آب

                                 . . . و در آغوش سحر رفته به خواب

 كوك كن ساعتِ خویش !

             شاطری نیست در این شهرِ بزرگ

                                       كه سحر برخیزد

                                    شاطران با مددِ آهن و جوشِ شیرین

                                                        دیر برمی خیزند

 كوك كن ساعتِ خویش !

                      كه سحر گاه كسی

                         بقچه در زیر بغل ، راهیِ حمّامی نیست

                             كه تو از لِخ لِخِ دمپایی و تك سرفه ی او برخیزی

 كوك كن ساعتِ خویش !

             رفتگر مُرده و این كوچه دگر

                          خالی از خِش خِشِ جارویِ شبِ رفتگر است

 كوك كن ساعتِ خویش !

             ماكیان ها همه مستِ خوابند

                          شهر هم . . .

                                 خوابِ اینترنتیِ عصرِ اتم می بیند

 كوك كن ساعتِ خویش !

             كه در این شهر ، دگر مستی نیست

                  كه تو وقتِ سحر ، آنگاه كه از میكده برمی گردد

                            از صدای سخن و زمزمه ی زیرِ لبش برخیزی

 كوك كن ساعتِ خویش !

             اعتباری به خروسِ سحری نیست دگر ،

                              و در این شهر سحرخیزی نیست                              

انگاه که نگاهت را به سوی چشمهایم

با معجزه عشق چرخاندی من صید عشق تو گشتم

و در دام عاشقی به جای دست و پا زدن

 آرام به صدای قلبم گوش دادم

مهربانم ! نگاهت پلکهای مرا از حرکت باز استاد

و ضربان قلبم از یکنواخت زدن نجات داد

و تو در وجود من جایگاه عظیمی

همچون شاهزاده بر تخت فرمانروایی پیدا کردی

و بر بلندای خانه قلبم نشستی

و من همچون سربازی سر بر سجده

عشق تو بودم و حال از تو فرمان میگیرم

ای مهربانم ! آغوش گرمت

سردی تن رنجورم را خنثی می کند

و هنگامی که با عشق بر گیسوانم دست می کشی

و با برق نگاهت دلم را نوازش می کنی

من عطش عشق تو را در درونم

دو چندان می بینم و شوق دیدارت مرا

امید زنده بودن می دهد

و من اسوده که در این دنیای بزرگ

قلبی به یاد من در جسمی پر عاطفه می تپد

ای تکیه گاه ارامش بخش !

دوست دارم سر بر پنجره قلبت کوبم

و تو با مهربانی در به رویم باز کنی

و عشق مرا پذیرا باشی دوست دارم دست در استانت

و سر به شانه ات نهم تا لذت عاشقی را حس کنم

بهترینم ! من هر کجا که باشم فقط گرمی آغوش تو را خواهانم

بیچاره من که بعد تو  آواره میشم

باورم نمیشه که رفتی از پیشم

رو زمین گذاشتنم اما به سختی

اومدم به دیدنت اما تو رفتی

چاره ی درد منمرگم رسیده

اینجا حتی قبله هم صبرم نمیده

اومدم نزار عشقتو ببازی

اما این رسمش نبود مهمون نوازی

آره این رسمش نبود مهمون نوازی

میمیرم اگه از تو نشونه ایی نمونه عزیزم

میسوزم تو نیای من چشامو به در میدوزم

میمیرم نگو رفتنه من واست فرقی نداره

من میرم اما گریه نکن دیگه فایده ایی نداره

میرم میرم بدونه تو

میرم میرم میرم به خاطره ها

میرم میرم خدا حافظ

بیچاره ام خسته ام چشم به انتظارم تو این پس کوچه ها تنها نزارم

نیستی از تاریکیه شب ها میترسم

بی وفا دارم تو سرما میلرزم

میترسم از غصه هام دوم نیارم

آخه هیچ نشونه ایی از تو ندارم

آروم آروم دارم از غصه میمیرم

تو بگو نشونتو از کی بگیرم

میمیرم اگه از تو نشونه ایی نمونه عزیزم

تو که میدونی عشق منی دوست دارم

واسه چی پس تو میگی میخوام برم دیگه دوست ندارم

یادته اون روزا که دستت تو دسته من

حالا تو میخوای بری منو نمیخوای دلبر من

میدونی من بی کسم تو بودی همه کسم

زندیگم تو بودیو حالا من خارو خسم

چرا تو لج میکنی

ابروهاتو کج میکنی

زندگیم تموم شدش برای تو

عمر من حروم شدش به پای تو

واسه تو حاضر بودم ستاره هارو بشمورم

شهرو آتیش بزنم بیام بگم دوست دارم

سلام آخر

                        سلام ای غـــــــــــــــــروب غریبانه ی دل

                       سلام ای طـــــــــــلوع سحـــــــرگاه رفتن

                      سلام ای غم لحـــــــظه های جـــــــدایی

                     خـــــــداحــــــافظ ای شعر شبهـــای روشن

                  خـــــــداحـــــــافظ ای شعر شبهـــای روشن

                 خــــــداحــــــــافظ ای قصــــــه ی عــــــاشقـــــانه

               خـــــداحـــــــــافظ ای آبــــــی روشـــــــــن عشـــــق

              خــــداحــــــــافظ ای عطــــــــــر شعـــــــــر شبـــــــــانه

             خـــــــداحـــــــافظ ای همنشـــــــین همیـــــــــشـــــــــه

           خــــــــداحـــــــافظ ای داغ بــــــــــــر دل نشســــــــتــــــــه

          تــــــــــــو تنــــــــــها نمــــــــــی مـــــــانــی ای مانـــده بی من

          تــــــــو را مــــــــی سپـــــــــارم بــــــــــــــــــــه دلهـــــای خسته

         تــــــــو را مــــــــی سپــــــــارم بـــــــــــــــــــه میـــــــنای مهتـــــاب

         تــــــو را مـــــــی سپــــــــارم بــــــــــــــــــــه دامـــــــــان دریــــــــــا

        اگـــــــــر شب نشیـــــــــــــــنم اگـــــــــــــر شـــــــــــــب شکسته

        تــــــــــو را مــــــــی سپـــــــــــارم بــــــــــــــــه رویــــــــــای فــــــردا

        بـــــــــه شـــــــــب مــــی سپــــــــارم تـــــــــو را تــــــــــا نســــــــوزد

        بــــــــه دل مــــــــــی سپــــــــــــــارم تـــــــــــو را تـــــــــا نمــــیـــــــرد    

         اگـــــــــــــر چشــــــــــــــــمه ی واژه از غـــــــــــــــــــم نخشـــــــــکد

         اگـــــــــــر روزگــــــــــــــار ا یــــــــــــــــن صــــــــــــــــدا را نگــــیــــــــرد

         خــــــــداحــــــــــــــــــــــــافظ ای بــــــــــــــــرگ و بـــــــــار دل من

       خــــــــــداحــــــــــــــــــــــافظ ای ســــــــایــــــه ســــــــار همـیشه

       اگــــــــــــــــــر سبـــز رفتــــــــــــــــی اگر زرد مانـــــــــــــــــــــــدم

       خــــــــــــــدا حــــــــــــــــــــــافظ ای نوبهـــــــار همیـــشـــــــه

زهر شیرین

ترا من زهر شیرین خوانم ای عشق

که نامی خوشتر از اینت ندانم

  اگر مرگم به نامردی نگیرد

                                         مرا مهر تو در دل جاودانی است

وگر عمرم به ناکامی سر آید

                                      ترا دارم که:مرگم زندگانی است

دلتنگتممممممممممممم

ای خدا برس به دادم                             نفسام پر شده از غم

چی بگم دلم گرفته                              از همه عالم و آدم

باز هم دلتنگم... دلتنگ عشق و محبتهای خالص و پاک

دلم برات تنگ شده مهربونم... برای اون همه سادگی و مروت

یادته بهم میگفتی زندگی رو سخت نگیر... میگذره این دو روزه

غصه نخور گلکم... یادته  با هم  دویدیم تو کوچه های دوستی

حالا من کجامو تو کجایی ؟! ... چه سخته که تو نیستی در کنارم...

دلم برات تنگ شده و قلبم طاقت نداره... چشام داره میباره

یادت میاد اون قدیما... من بودمو تو بودی و یه جفت دلای بیقرار

قصه برام میگفتی از عشقای پوچ و تو خالی

از جاده های زندگی

گفتی تو جاده های زندگی باید صبور باشی گلم

گفتی باید قوی باشی... تا تو بودی در کنارم گفتم به چشم

اما حالا تو نیستی و منم دیگه نمیتونم... اخه مگه میشه بی تو؟!

مگه میشه بی تو  از جاده های سربی پاییز گذر کنم؟

...................................

دلتنگتم ای مهربون .... کاش که بیای از راه دور

کاش که بیای...

 شب قطره ی مرکبی است که وهم می گسترد.
و من بغض نبودنت را به تن لحاف کوک می زنم و جای خالی تو در ابتدای گل ساقه های اشک باک می شود.
و تو بر بنا گوشم داغ هزاران نفسی را که نیست می کوبی.
و من لاله های داغدارم را می فشارم.
... که تکرار نام تو در این خلوت بی انتها ازدحام عطر آگینی است و هرچه وسیع است این وسعت محدوده ی آغوش



ای وای کجایی آخر؟
کجایی ای نجیب که در سوگ تو شعر من سیه بوش است.

زار و سوگوار،حتی در بهار